Let the games begin
Blijf op de hoogte en volg Annelies
23 Januari 2017 | Belize, Caye Caulker
...and may the odds be in my favour. Voor een weekje of 3 dan toch. Ever is wellicht wat veel gevraagd :-)
Dacht ik gisteren nog dat wachten op JFK niet het spannendste ooit was; dan zullen we het eens over Atlanta hebben. Het grootste vliegveld ter wereld schijnt, maar iets heel gewoons als bagage doorsturen dat zit er niet in. En zo makkelijk als het op JFK was met ophalen, 5 meter lopen en meteen weer bij de drop off zijn, zo makkelijk ging dat natuurlijk niet. Ik was er om een uur of 23, maar moest wachten tot 4u voor ik naar de dropoff kon. Eerder konden ze niets aannemen. En mn gate wisten ze ook pas om 3u maar inchecken kon toch nog niet en dus ook niet door customs. En dan zit je dus aan het openbare deel van het vliegveld vast
Maar er is een grote hal en daar kun je aardig zitten/hangen. Meer was er ook niet te doen, alles was dicht. En dan zit iedereen daar lekker met zn eigen gedachten z'n eigen ding te doen. Tot er ineens een psychotische zwerfster bij kwam. Arme ziel was helemaal wous en lag maar om zich heen te schoppen. Uiteindelijk (na bezoek van de beveiliging etc) vertrok ze maar daardoor raakten we wel met elkaar aan de praat. Met een jongen uit Las Vegas klikte het bijzonder goed. Totale tegenpool; omschrijf hem maar als een kruising tussen Willy Wonka en Prince. We hebben ons bescheurd om vanalles, zijn samen een hapje wezen eten en uiteindelijk was hij zelfs aan de late kant voor zijn vlucht. Ik had met de mijne weer wel veel geluk: de mensen naast me kwamen niet opdagen. En de vlucht daarvoor had ik ook al een bank alleen. Dat is 3 uit 3 waarbij er niemand naast me zat en ik helemaal onderuit kon. Ik heb geslapen als een blok beton tijdens die vlucht. Af en toe eens overeind ivm de vele turbulentie (yeah!) maar we waren er erg ineens. Ik blijf erbij, vliegen is fantastisch!
Bij de paspoortcontrole aan de praat geraakt met nederlanders, die gingen ook naar een eiland dus we hebben de taxi kunnen delen. Wonderlijke ervaring, je stapt het vliegveld af en er valt een warmte over je heen. Zon op je donder, een bepaalde geur in de lucht, ik voel me ogenblikkelijk een soort van thuis. Dat gevoel wordt meer en meer naarmate we met de taxi naar de haven gaan. Dat blijkt een enorm mierennest, overal krioelt het van de mensen en we vertrouwen er maar op dat de man bij de poort ons naar het goede volgende poortje stuurt.
Ik neem afscheid van de nederlanders en raak met 2 argentijnen aan de praat, die in hetzelfde hostel blijken te zitten. Het is net jammer dat er een geen engels spreekt en ik geen spaans. Het mag de pret echter niet drukken en we genieten van de 35 minuten speedboattocht naar Caye Caulker. Het water wordt blauwer, de eerste pelikanen vliegen over ons hoofd. Het leven is goed, het leven is mooi, het uitzicht adembenemd.
Caye Caulker zelf staat te boek als backpackereiland. Wie resorts wil gaat naar Ambergis Caye, wie barretjes wil en vooral een relaxte sfeer gaat naar Caye Caulker. Een beetje verbaasd zijn we wel dat het op het eerste gezicht vooral schreeuwerig is. Het toeristische is net hoger dan verwacht en gehoopt, maar de sfeer is wel heel fijn. We vinden het hostel snel en hoewel de reviews op z'n minst twijfelachtig zijn valt het erg mee. Er is zelfs een zeer vriendelijke huiskat. Ja, dan heb je me.
Het eerste belangrijke is omkleden, bikini aan en hoppa, op verkenning. Bij de split (CC bestaat uit 2 delen) blijkt het aangenaam toeven en ik kom ook de agrentijnen weer tegen. We hebben een uurtje de tijd. Wat rondgesnorkeld met mijn masker, maar helaas, dat past niet voldoende en loopt vol. Toch al wel een paar vissen gezien.
De zonsondergang gebruiken we om foto's van de jongens te maken. Sneu dat dat zo moeizaam is, maar er komen wat plaatjes uit waar ze erg blij mee zijn.
Bij terugkomst probeer ik wat boodschappen te doen. Amai amai. Had ik maar spaans geleerd. Caye Caulker is niet (!) engels en de keuzes enorm beperkt. Ik weet uiteindelijk kikkerertwen, salsa en bonen te vinden. En tortillachips. Mais is eigenlijk een nono maar bij afwezigheid van brood of broodvervanger tenminste wel puur.
Ik douche (koud, neeeeeeee), eet een hapje en zodra ik begin te schrijven merk ik dat ik moeier ben dan gedacht. Ik ga al om 20u naar bed en als ik weer wakker word blijk ik 11uur te hebben liggen ronken. Waarmee het ritme meteen is opgepakt.
Vandaag een dagje chillen, de split over en daar want rondstruinen.
Ik denk aan jullie, maar niet teveel en alleen blije dingen.
Dacht ik gisteren nog dat wachten op JFK niet het spannendste ooit was; dan zullen we het eens over Atlanta hebben. Het grootste vliegveld ter wereld schijnt, maar iets heel gewoons als bagage doorsturen dat zit er niet in. En zo makkelijk als het op JFK was met ophalen, 5 meter lopen en meteen weer bij de drop off zijn, zo makkelijk ging dat natuurlijk niet. Ik was er om een uur of 23, maar moest wachten tot 4u voor ik naar de dropoff kon. Eerder konden ze niets aannemen. En mn gate wisten ze ook pas om 3u maar inchecken kon toch nog niet en dus ook niet door customs. En dan zit je dus aan het openbare deel van het vliegveld vast
Maar er is een grote hal en daar kun je aardig zitten/hangen. Meer was er ook niet te doen, alles was dicht. En dan zit iedereen daar lekker met zn eigen gedachten z'n eigen ding te doen. Tot er ineens een psychotische zwerfster bij kwam. Arme ziel was helemaal wous en lag maar om zich heen te schoppen. Uiteindelijk (na bezoek van de beveiliging etc) vertrok ze maar daardoor raakten we wel met elkaar aan de praat. Met een jongen uit Las Vegas klikte het bijzonder goed. Totale tegenpool; omschrijf hem maar als een kruising tussen Willy Wonka en Prince. We hebben ons bescheurd om vanalles, zijn samen een hapje wezen eten en uiteindelijk was hij zelfs aan de late kant voor zijn vlucht. Ik had met de mijne weer wel veel geluk: de mensen naast me kwamen niet opdagen. En de vlucht daarvoor had ik ook al een bank alleen. Dat is 3 uit 3 waarbij er niemand naast me zat en ik helemaal onderuit kon. Ik heb geslapen als een blok beton tijdens die vlucht. Af en toe eens overeind ivm de vele turbulentie (yeah!) maar we waren er erg ineens. Ik blijf erbij, vliegen is fantastisch!
Bij de paspoortcontrole aan de praat geraakt met nederlanders, die gingen ook naar een eiland dus we hebben de taxi kunnen delen. Wonderlijke ervaring, je stapt het vliegveld af en er valt een warmte over je heen. Zon op je donder, een bepaalde geur in de lucht, ik voel me ogenblikkelijk een soort van thuis. Dat gevoel wordt meer en meer naarmate we met de taxi naar de haven gaan. Dat blijkt een enorm mierennest, overal krioelt het van de mensen en we vertrouwen er maar op dat de man bij de poort ons naar het goede volgende poortje stuurt.
Ik neem afscheid van de nederlanders en raak met 2 argentijnen aan de praat, die in hetzelfde hostel blijken te zitten. Het is net jammer dat er een geen engels spreekt en ik geen spaans. Het mag de pret echter niet drukken en we genieten van de 35 minuten speedboattocht naar Caye Caulker. Het water wordt blauwer, de eerste pelikanen vliegen over ons hoofd. Het leven is goed, het leven is mooi, het uitzicht adembenemd.
Caye Caulker zelf staat te boek als backpackereiland. Wie resorts wil gaat naar Ambergis Caye, wie barretjes wil en vooral een relaxte sfeer gaat naar Caye Caulker. Een beetje verbaasd zijn we wel dat het op het eerste gezicht vooral schreeuwerig is. Het toeristische is net hoger dan verwacht en gehoopt, maar de sfeer is wel heel fijn. We vinden het hostel snel en hoewel de reviews op z'n minst twijfelachtig zijn valt het erg mee. Er is zelfs een zeer vriendelijke huiskat. Ja, dan heb je me.
Het eerste belangrijke is omkleden, bikini aan en hoppa, op verkenning. Bij de split (CC bestaat uit 2 delen) blijkt het aangenaam toeven en ik kom ook de agrentijnen weer tegen. We hebben een uurtje de tijd. Wat rondgesnorkeld met mijn masker, maar helaas, dat past niet voldoende en loopt vol. Toch al wel een paar vissen gezien.
De zonsondergang gebruiken we om foto's van de jongens te maken. Sneu dat dat zo moeizaam is, maar er komen wat plaatjes uit waar ze erg blij mee zijn.
Bij terugkomst probeer ik wat boodschappen te doen. Amai amai. Had ik maar spaans geleerd. Caye Caulker is niet (!) engels en de keuzes enorm beperkt. Ik weet uiteindelijk kikkerertwen, salsa en bonen te vinden. En tortillachips. Mais is eigenlijk een nono maar bij afwezigheid van brood of broodvervanger tenminste wel puur.
Ik douche (koud, neeeeeeee), eet een hapje en zodra ik begin te schrijven merk ik dat ik moeier ben dan gedacht. Ik ga al om 20u naar bed en als ik weer wakker word blijk ik 11uur te hebben liggen ronken. Waarmee het ritme meteen is opgepakt.
Vandaag een dagje chillen, de split over en daar want rondstruinen.
Ik denk aan jullie, maar niet teveel en alleen blije dingen.
-
23 Januari 2017 - 21:07
Annet:
Superleuk om op deze manier op de hoogte te blijven! Wat schrijf je leuk..! :D het is alsof ik je het gewoon hoor vertellen.... Take care en ENJOY! -
23 Januari 2017 - 21:09
Brigitte :
Dat ziet er nu al fantastisch uit. Geniet er lekker van! Ga je rondreizen?
Gr., Brigitte -
23 Januari 2017 - 21:16
Pauline :
Heerlijk zo mensen tw ontmoeten en dingen te beleven! -
23 Januari 2017 - 21:18
Linda:
Gelukkig maar dat het hostel beter was dan de reviews ! Mooi dat je gelijk lekker bent gaan zwemmen / snorkelen !
En nu genieten ! -
23 Januari 2017 - 21:49
Arjan Goossen:
Leuk, geniet van je trip. Ik blijf je volgen! -
24 Januari 2017 - 00:05
Ko:
Hoi Annelies,het is een toaal ander wereldje waar je in bent terecht gekomen maar zo te lezen geniet je er wel van dus is ghoe éé.Veel plezier nog,laters. -
24 Januari 2017 - 00:08
Moeders:
Je grote avontuur is dus begonnen. Om je even nog lekkerder te laten voelen, hier is dichte mist die overal aan vastvriest. Op schiphol zijn 28 vluchten afgelast vanwege de mist en ijzel ! En dan zit jij te genieten in het warme water in je bikini, en het strand onder de palmen. Ik ben jaloers !!! -
24 Januari 2017 - 10:44
Petry:
Heerlijk om te lezen en leuk om de foto's te zien.
-
24 Januari 2017 - 21:35
Bianca :
Leuk om te lezen. Ben benieuwd naar wat je nog gaat beleven. Geniet ervan groetjes -
27 Januari 2017 - 05:29
Corinne :
Ik geniet nu al van jou verhalen, ga t meebeleven met jou! Let the games begin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
