Happy crab
Blijf op de hoogte en volg Annelies
28 Januari 2017 | Belize, Ambergris Caye
Na een tijdje lummelen -ik ben er echt goed in!- en zonnebakken ben ik samen met een van de dormgenoten naar een pier wat verderop geweest. Een tijdje naar de vissen staan turen en dat blijft bijzonder amusant. Behalve de krab, die heb ik duidelijk aangeraakt want ineens voelde ik iets onderaan mijn enkel. Ik dacht even dat ik gebeten was door een vis, maar toen ik omlaag keek rende er een pisnijdige krab weg. Schaartjes in de lucht als een stel castagnettes. Hilarisch! Dormgenootje hield het snel voor gezien, ik ben nog even blijven hangen en daarna San Pedro gaan verkennen. Een stad van uitersten. Na de eerste boulevard, waar de resorts hoogtij vieren is er een straat met wat supertjes, gammele huizen en bedrijfjes. Engels is hier al niet meer zo vanzelfsprekend. Nog een straat verder zitten er gaten in de straat, hebben niet alle huizen een dak en straalt de armoede je tegemoet. Toch voelt het niet onveilig ofzo. Wel triest. Een hoop van de ellende schijnt nog te zijn van de orkanen. Weer bekruipt me het gevoel dat de prijs voor sommige schoonheid wel heel erg hoog ligt.
In de eerste straat vind ik ook de sportschool. Ik stap binnen om informatie te vragen en krijg die slechts met tegenzin. Die hele sfeer doet me besluiten om hier niet te gaan sporten.
Terug in het -wederom van top tot teen ontsmette- hostel klets ik een tijdje met verschillende mensen. Onder andere Mandy, die de pech heeft ziek te zijn geworden en vooral in de airco van de dorm ligt. Gelukkig gaat ze zich steeds beter voelen.
We doen nog een happy hour pizza en ik ga met de goede camera naar de pier, samen met de excentrieke New Yorkse Melody. Waarom zij ooit in een hostel is beland is me een vraagteken. We nemen wat zwem- en waterfoto's van elkaar en proberen wat vissen te spotten. Er is nog geen fractie van eerder, maar nu waait het behoorlijk en zie je sowieso weinig aan onderwaterleven.
Na zonsondergang, terug in het hostel probeer ik me te concentreren op de balancechoreo. Net jammer dat de venezolaanse nieuwe dormgenoot nog niet helemaal door heeft dat niet iedereen altijd wil praten. En eerlijk gezegd heb ik ook niet zoveel zin om zijn ernstig beperkte spanglish te ontcijferen. Ik geniet van een hete douche en pak mijn spullen in voor morgen, dan begint de reis naar Flores met overmorgen ofzo de sunrisetour in Tikal. We liggen nog wat te geinen met het Netherlands welcomes Trump- filmpje en als ik me in bed nestel om te gaan typen realiseer ik me dat ik er géén zin in heb maar gewoon wil slapen. Ik ben ongeveer direct knock out en wordt de volgende ochtend wakker van 2 anderen die de boot moeten halen. Voor mij is het schema niet heel strak omdat er 2 bussen gaan. Maar eerder is fijner dus ik sta op en vertrek. En vanaf de boot die het eilandendeel van deze reis afsluit en de jungletocht laat beginnen typ ik dit. Het was een toffe week, wat mij betreft zeker Caye Caulker. Heimwee? Nope. Sorry. Ja ik mis mensen en zeker mijn beestjes, maar daar houdt het echt bij op. Oja. Sojaburgers. Die mis ik ook. Tortillachips komen mijn neus uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley