BootjeBountyBofkont
Blijf op de hoogte en volg Annelies
12 November 2018 | Filipijnen, Coron, Palawan Province
Gisteren maar een kort verslagje, een heel simpele reden had het: ik heb in het hostel geen wifi. En de telefoon mag aardig zn best doen; het schrijven van verslagen doe ik op de iPad en die kan alleen op wifi dus het schrijven was gewoon niet fijn.
Vandaag weer, maar nu heb ik het mezelf aangenamer gemaakt door in een restaurantje te gaan zitten met mn telefoon. Wachtend op een pita falafel. En gewoon in een notitieding want via de site gaat dat niet lukken.
De dag begon vroeg, 6u. Een van de roomies had zijn wekker gezet, gesnoozed en ging vervolgens douchen. Tralala, een kwartier de wekker van een ander werkt best :(
Was iig goed op tijd voor de pick up van de Reef&Wreck-tour.
Op een lange boot gingen we met 5 Ozzies, 2 Polen, 1 Zwitser en 2 Nederlanders op weg naar HET bountyeiland. Babypoederzand, palmbomen, en een stukje waar je nog verrassend leuk kon snorkelen.
Zo blij ook dat we er een poosje bleven... had tenminste tijd om nog eens het water in te gaan, en nog eens en nog eens, en steeds weer andere visjes. Van de boze zachtroze vissen die steeds kwamen dreigen, tot de verlegen Nemos en de supermooie zwaardvissen. Wat een wereld joh, boven zie je weinig en zodra je je hoofd onder water steekt is het een heel andere wereld.
Stop 2 was een uurtje verder en dat uurtje hebben we voltallig liggen snurken.
Coralgarden, met een stukje verderop een wrak dat nu ook begroeid is
Groter, maar minder interessant dan het bountyeiland. Met 1 wel heel gave extra: een schildpad die gezellig een eindje meezwom. Of wij met hem vooral.
En dan zomaar ineens, is de dag ook gewoon voorbij. Uiteraard nu een wit badpak aan (en zo blij met de hoge rug) maar t valt me nogal mee.
Eenmaal in t hostel alle filmpjes naar mijn telefoon gezet, ging ook nog niet zomaar. Denk dan aan rondvliegende geheugenkaartjes die vanuit het bovenbed onder het onderbed verdwenen. En t is al een vrij lastig bed om in en uit te komen omdat ie maar heel weinig houvast heeft.
Avondeten ging m in het hostel niet worden, dus na een kokosnootje te hebben gedronken nu naar een restaurant dat op HappyCow staat.
relatief slechte recensies en ik snap t wel maar toch zit het prima. 5 tafeltjes, alles van bamboe, nul comfort maar helemaal prima.
Brujita heet het. Alleen daarom al.
Tijdens het lurken aan mn kokosnoot werd ik aangesproken door iemand die morgen een tochtje organiseert. Zonsopgang vanaf de berg. Ja, tof! 700 treden, om 5u s morgens. De treden mn bed uit zijn al een hele uitdaging, laat staan 700. Maar goed, you only live once enzo. Heb er nu al spijt van, maar morgen vast niet meer.
Mocht het ineens heel stil blijven: internet is prepaid en t hostel heeft echt geen normaal wifi. Op is op en dan ben ik niet ineens in 7 sloten gevallen ofzo, maar gewoon offline. Im ga er vanuit dat t gewoon "tot morgen" is!
Vandaag weer, maar nu heb ik het mezelf aangenamer gemaakt door in een restaurantje te gaan zitten met mn telefoon. Wachtend op een pita falafel. En gewoon in een notitieding want via de site gaat dat niet lukken.
De dag begon vroeg, 6u. Een van de roomies had zijn wekker gezet, gesnoozed en ging vervolgens douchen. Tralala, een kwartier de wekker van een ander werkt best :(
Was iig goed op tijd voor de pick up van de Reef&Wreck-tour.
Op een lange boot gingen we met 5 Ozzies, 2 Polen, 1 Zwitser en 2 Nederlanders op weg naar HET bountyeiland. Babypoederzand, palmbomen, en een stukje waar je nog verrassend leuk kon snorkelen.
Zo blij ook dat we er een poosje bleven... had tenminste tijd om nog eens het water in te gaan, en nog eens en nog eens, en steeds weer andere visjes. Van de boze zachtroze vissen die steeds kwamen dreigen, tot de verlegen Nemos en de supermooie zwaardvissen. Wat een wereld joh, boven zie je weinig en zodra je je hoofd onder water steekt is het een heel andere wereld.
Stop 2 was een uurtje verder en dat uurtje hebben we voltallig liggen snurken.
Coralgarden, met een stukje verderop een wrak dat nu ook begroeid is
Groter, maar minder interessant dan het bountyeiland. Met 1 wel heel gave extra: een schildpad die gezellig een eindje meezwom. Of wij met hem vooral.
En dan zomaar ineens, is de dag ook gewoon voorbij. Uiteraard nu een wit badpak aan (en zo blij met de hoge rug) maar t valt me nogal mee.
Eenmaal in t hostel alle filmpjes naar mijn telefoon gezet, ging ook nog niet zomaar. Denk dan aan rondvliegende geheugenkaartjes die vanuit het bovenbed onder het onderbed verdwenen. En t is al een vrij lastig bed om in en uit te komen omdat ie maar heel weinig houvast heeft.
Avondeten ging m in het hostel niet worden, dus na een kokosnootje te hebben gedronken nu naar een restaurant dat op HappyCow staat.
relatief slechte recensies en ik snap t wel maar toch zit het prima. 5 tafeltjes, alles van bamboe, nul comfort maar helemaal prima.
Brujita heet het. Alleen daarom al.
Tijdens het lurken aan mn kokosnoot werd ik aangesproken door iemand die morgen een tochtje organiseert. Zonsopgang vanaf de berg. Ja, tof! 700 treden, om 5u s morgens. De treden mn bed uit zijn al een hele uitdaging, laat staan 700. Maar goed, you only live once enzo. Heb er nu al spijt van, maar morgen vast niet meer.
Mocht het ineens heel stil blijven: internet is prepaid en t hostel heeft echt geen normaal wifi. Op is op en dan ben ik niet ineens in 7 sloten gevallen ofzo, maar gewoon offline. Im ga er vanuit dat t gewoon "tot morgen" is!
-
12 November 2018 - 12:32
Corinne :
Goedemiddag
Wat een heerlijk verslag ik ging mee in jou belevenis vooral dat onderwater met Nemo’s GEWELDIG!! Ben benieuwd hoe jou belevenis is naar de berg met.....treden. Zou zeggen schrijf een boek met al jou belevenissen dat word een bestseller want je meegenomen in jou belevenissen -
12 November 2018 - 22:10
Moeders:
Hoi hoi ! Gelukkig dat je met de telefoon wel verbinding kan maken, geen wifi is een ellende ! Hoewel, hoe lang is het nu geleden dat je in Australie zat, en we ons verwonderden aan het feit dat je via de computer met elkaar kon praten of je er naast zat ?Toen bestond er nog geen wifi Een jaar of 15 ? en als je dan ziet wat nu allemaal mogelijk is, zelfs video's , het is onvoorstelbaar wat er in die korte tijd allemaal mogelijk is geworden. Toch fijn dat alles eigenlijk nog mooier is dan je hebt durven dromen. Geniet er maar lekker van, voor je het weet is het weer voorbij en zit je weer urenlang in het vliegtuig. Schitterend die koralen en al die schattige visjes. ennuh… klim ze morgen ! 700 treden, in het donker !!! En die moet je ook weer af, maar dat gaat makkelijker. Maar het lijkt me een schitterende ervaring om de eerste zonnestralen over die bergtop te zien komen. Veel plezier !!! en ik zie wel of je morgen kan verzenden. groetjes Mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
