Gefladder van vleugels en vinnen

Het zal sommigen niet ontgaan zijn dat ik bij Huatulco wat vraagtekens had. Er wat sceptisch tegenover stond. Het is een plaatsje met vooral resorts, gebouwd voor toerisme, en dat ik daar niet van houd is algemeen bekend. Ik ben er ook alleen maar heen omdat Puerto Escondido me is aangeraden door 2 balancers die héél goed weten waarover ze het hebben (en google gaf ze snel gelijk) en ik toch ook weer door anderen (facebookers ja, ik luister gewoon naar onbekenden) heel hard het advies kreeg P.E. in te korten en voor Huatulco te kiezen, want ja, het zou allemaal meevallen, Huat is gewoon meer de moeite.

Nou weet ik dat ik heel eigenwijs kan zijn en dat dat soms echt wel een voordeel is (anders zat ik nu niet in Mx) en dat dat soms minder slim is. En ik heb al eerder iets bijna geskipt omdat het me niets leek en heb al eerder via FB een van de mooiste dingen ooit getipt gekregen. Dus effe niet eigenwijs, alles wat ik terugvind aan tours vanuit Puerto Escondido gaan naar Huatulco dus het is misschien wel waar. Maar de twijfel blijft.

En zéker toen ik na de beproeving nachtbus aankwam. Echt hoor, de bus is prachtig en luxe en poepiesjiek, hij kan heel ver achterover en er is een flinke beensteun, maar slapen is een uitdaging. En KOUD, nee niet te doen. Het grootste manco was dat je je nergens "vast" kunt zetten. Ik had bijna zin om ondersteboven te gaan hangen, maar het enige dat kort haalbaar was was zijdelings. Opgefrommeld als een volleerd balancer.

De rit was van 21:30 tot 5:30. Met om 03:00 een politiecontrole.

Dan ben je blij als je er bent. Maar we stapten uit en mijn hemel wat een lucht. Wat een stinkdorp zeg, letterlijk. Ik dacht even dat het alleen het busstation was maar nee. Het had ook fiks geregend, dat lijkt er achteraf wel aan te hebben bijgedragen. Het hostel was snel gevonden en jippie: ze spreken geen engels. Of ik maar wel meteen even wilde betalen. Tuurlijk joh, doen we. Met je stinkstad. Maar de kamer (ik heb een privékamer geboekt omdat de dorm me echt te ver gaan hier) is verbazend groot. Ik heb 2 2-persoonsbedden en een eigen badkamer. Heel veel licht, heel mogelijkheden tot ventileren en last best; het bed ligt echt heerlijk.

Dus zo werd ik met een dubbel gevoel wakker. Nergens zin in want stinkstad maar stiekem nog hardstikke moe en toch uitgerust tegelijk en hey, ik ben hier niet voor niets. Iets met snorkelen enzo. Maar het is jammer dat er geen gezamenlijk ontbijt is, dat was echt fijn en ik voel me een beetje verloren.

Eenmaal het hostel uit is dat snel over. Het ruikt niet meer naar rotte zee maar de bloemen nemen de overhand. In het natuurgebied is een toeristendoorgang gemaakt en die laat meteen al veel moois zien. De zon schijnt als een malle (genoeg om de schaduw te zoeken) en ik zie veel gefladder van vlinders en zelfs weer een kolibrie. Felgekleurde vogels wisselen zwart-glanzende vogels af, het zicht is adembenemend en ik ben blij hier te zijn. Het is een volslagen tegenstelling uiteraard tov Oaxaca, maar het voelt paradijslijk.

Aan het eind van de passage zie ik waarom ik in eerste instantie niet per se hoefde. Grote resorts en de haven ligt afgeladen met boten, de muziek loeit en de verkopers loeien nog harder. Ze laten zich verbazingwekkend makkelijk een nee verkopen. Behalve die ene van het toeristenstandje, die wist te vertellen dat er een korte route was naar een strandje dichtbij, waar je gewoon heen kunt. Zo gezegd, zo gedaan, en het bijna gevonden. Het laatste stukje werd ik meegenomen door iemand van het restaurant aan het strand. Wonderlijk genoeg mocht ik gewoon een tafeltje gebruiken en mijn spullen stallen om even de zee in te springen. Je verwacht al snel dat je dan ook iets moet bestellen maar dat hoefde helemaal niet.

Meteen even doorgegaan voor een paar boodschappen, eindelijk heb ik weer een knettergrote supermarkt gespot, leuk man!

Alles meegenomen om zelf avocado salade te maken en dit ook meteen gedaan. Hoezo zijn die grote avocados zo smerig?? Jammer! Maar intussen aan de klets met een duitser die een leuk snorkelstrand weet te wijzen. Ik ben toch heel even gaan liggen maar na een half uurtje de taxi in naar het strand, spulletjes gehuurd en wow.

Die onderwaterwereld brengt je meteen in zo een andere wereld... Het is bizar zo elegant die grote vissen in al hun kleuren ineens onder je langs blijken te zwemmen scholen met maanvisjes, zwaardvissen, en een bijna angstaanjagende hoeveelheid zwarte blobs met witte stippen en een wit bekkie. En dan iedere keer weer koppje even boven om te zien of ik niet te ver weg dreef, dan hoor je weer de muziek, zie je de mensen en bananenboten en als je je hoofd weer het water indraait is alles anders...

Maar ook hier komt een einde aan. De zon gaat zakken, tijd om terug te gaan. Dat had wel sneller gekund als ik niet afgeleid zou zijn door een stel tapir-achtigen. Zoals in de film over the hedge komen ze gewoon keihard jatten, maar wat zijn ze leuk!!

Nog een laatste keer omkijken en weer op het hostel aan. Geen spijt van deze keuze.