Terug de kou in
Door: Annelies
Blijf op de hoogte en volg Annelies
20 Oktober 2022 | Mexico, San Cristóbal de las Casas
Mocht ik ooit nog bedenken dat ik een nachtbus wel kan hebben; hou me tegen.
De laatste dag in Puerto Escondido gisteren heeft het de hele nacht en dag geregend. Raad eens wie er kleren buiten had hangen? Om te drogen? De ironie...
En dus ook weinig keus meer, om een zeer smerige rit te voorkomen moest ik mijn kleding (lees: schoenen en sokken) zoveel mogelijk droog houden. Ik heb dus op 2 plaatsen gezeten; buiten onder het afdak en binnen aan de koffie. Meer kon ook niet; mijn tas lag naast me en daar lag de poes op. Dan weet je het he, die gaat voor.
Het gaf tenminste wel kans om eindelijk écht stappen te maken met de balance. Valt weer zwaar deze ronde hoor.
Maar dan toch een dag en de bus in. Een rit van zo'n 13 uur en 620 km. En dat in een storm en dan slapen. Als er nog botten recht in mijn lichaam zaten is dat nu ook verholpen. Wat een ellende zeg. Hoe doet iedereen dat toch...
De aankomst in het hostel zat ook niet echt mee. Ik had extra geboekt om meteen te dochen en bij te slapen en mijn bagage kwijt te kunnen. Maar niet dat er iemand was. Twee (!!) Uur heb ik moeten wachten. Neem van me aan; ik kon niet meer op mijn benen staan.
Mocht ik ooit nog bedenken dat ik een nachtbus wel kan hebben; hou me tegen.
De laatste dag in Puerto Escondido gisteren heeft het de hele nacht en dag geregend. Raad eens wie er kleren buiten had hangen? Om te drogen? De ironie...
En dus ook weinig keus meer, om een zeer smerige rit te voorkomen moest ik mijn kleding (lees: schoenen en sokken) zoveel mogelijk droog houden. Ik heb dus op 2 plaatsen gezeten; buiten onder het afdak en binnen aan de koffie. Meer kon ook niet; mijn tas lag naast me en daar lag de poes op. Dan weet je het he, die gaat voor.
Het gaf tenminste wel kans om eindelijk écht stappen te maken met de balance. Valt weer zwaar deze ronde hoor.
Maar dan toch een dag en de bus in. Een rit van zo'n 13 uur en 620 km. En dat in een storm en dan slapen. Als er nog botten recht in mijn lichaam zaten is dat nu ook verholpen. Wat een ellende zeg. Hoe doet iedereen dat toch...
De aankomst in het hostel zat ook niet echt mee. Ik had extra geboekt om meteen te dochen en bij te slapen en mijn bagage kwijt te kunnen. Maar niet dat er iemand was. Twee (!!) Uur heb ik moeten wachten. Neem van me aan; ik kon niet meer op mijn benen staan.
Verder is het hostel echt prachtig, en de eerste kennismaking met San Cristobal ook. Het is koud en het regent maar het is een gezellige stad vol kleurtjes en toch heel anders dan Oaxaca. Duidelijk armer. En ik heb geen feestjes gezien, dat is ook heel wat anders
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
