Dag 1, vliegen en fluffboksen

Vliegen is leuk. Vliegen is top. Vliegen is het einde. Maar als je dan een iets te klein kind ziet staan jengelen slaat de schrik wel om je hart. Het zal niet de eerste keer zijn dat zo'n tetterbak mn vlucht veronaangenaamt.

De schrik sloeg er ook wel even in toen ik precies voor het boarden een sms kreeg dat ik een andere stoel kreeg. Van K naar K dus gelukkig nog steeds raam. En het duurde lang, maar uiteindelijk toch iemand naast me. En ik kan niet anders zeggen; ik heb het getroffen. Een vrouw die echt super aardig was en niet opdringerig. Gewoon beetje slapen, beetje kletsen, perfect gezelschap. En eerlijk is eerlijk, ook het kind heeft maar 1 keer een beetje gehuild.

Boven de oceaan was het een soepele vlucht, boven land her en der wat gestuiter. Iedereen die me een beetje kent weet het; zo heb ik ze het liefst.

Eenmaal geland begon het papierwerk, met als opwarmer een QR-code waarvan ik het bestaan nog niet kende. Vraag me niet HOE het is gelukt maar het is gelukt. Voorbereid op het ergste had douane 1 alleen een kruisverhoor wat ik kwam doen. En verder? Nee, verder niets. Alle papieren waren in orde, ik stond ineens buiten. Hevig teleurgesteld omdat ik geen stempel in mijn paspoort heb gekregen maar ja. Dan maar niet.

De reis naar het hostel ging top, ik was er om 12u en bleek pas om 16u te kunnen komen. Alles in depot en gewapend met de lonely planet en mijn supertasje* de metro en bus gezocht en me laten instrueren over hoe het werkt.

Niet al te lange tijd verder stond ik dan onderaan de berg, het park dat zo de moeite zou zijn. Mont Royal. En was de ingang afgezet. Wat heen en weer geneuzeld en ineens weet ik weer waarom ik de pest heb aam google maps om op te lopen; een 6jarige padvinderkabouter is betrouwbaarder.

Ik ga er niet per definitie vanuit dat de route die ik genomen heb een toegestane optie is. Ik ga er ook niet vanuit dat het de handigste keuze was. Maar ik ben er dus wel gekomen en manmanman, niet voor niets.

Kleurenpracht, een eekhoorn, een vijver en een resto met koffie. Wat was het mooi. En om iedere hoek weer een nieuwe verrassing. En nieuwe eekhoorns ook. Bij de eerste ging ik nog helemaal los van enthousiasme, na eekhoorn 20 werd de behoefte om alles te vergeten en alleen naar dat fluffy staartje te kijken wat minder. Nummer 21 was nogal stoer, die wilde wel komen poseren dacht ik. Eigenlijk wilde hij me gewoon een pak slaag komen geven.

Na een tijdje park bleek er ook een nogal mooi uitzichtpunt te zijn. Details die niet zo belangrijk zijn; door met alleen handbagage te reizen heb ik geen loopschoenen bij. Ik dacht dat ik die aan heb maar ik was vergeten dat ik daarmee niet kan traplopen. En nog zo'n detail is dat ik sinds corona überhaupt amper nog kan traplopen. Gelukkig dwingen mijn schoenen me rustig aan te doen en kom ik als hijgend kolenpaard alsnog die treden allemaal op. (Ik heb het opgezocht; 400 treden). En daar wacht fluweelbomenparadijs. Allemaal fluweelboompjes. En maples. En bloemen. En ..en...en.... Wow. Schitterend. Uitzicht over de skyline van (een deel van) Montréal. Ook hier een makkelijke cache gedaan en de travelbugs geportretteerd.

De klim naar beneden ging hem echt niet meer worden per trap, maar gelukkig was daar de uitdagender route, gewoon over het pad. Met weer de nodige oeh en ah. Wat een pracht toch allemaal.

De bus terug was snel gevonden. Alleen viel mijn oog weer op nog een plekje waar ik éven heen moest: de begraafplaats. Bezoek wordt overigens aangemoedigd dus geen schimmige acties ofzo, gewoon een heel mooie plaats om even te zitten en te "zijn".

Eenmaal weer bij de het metrostation ben ik op zoek gegaan naar het restaurant dat me was aangeraden. Enige omzwervingen later, door niet allemaal prettige straatjes, vond ik het met een briefje dat ze helaas eerder gesloten waren. Het alternatief dat HappyCow me gaf bleek ook al gesloten te zijn. Toen maar besloten terug te gaan en te gaan slapen. Toch wel enigszins trots dat er nagenoeg geen jetlag is, ondanks een dag die 6 uur langer duurde.

Van het hostel had ik redelijk hoge verwachtingen. Betere bedden en geen knalharde ventilator die niet uit kan. Maar t is allemaal netjes en de sfeer is fijner dan ik verwachtte. Gewoon rust op de dorm en nauwelijks dronken gekte.

Tijd om de voetjes rust te geven, de blaren beginnen te komen.