Dag 22: hop met die beentjes

De dag begon al goed met Michel, die vroeg of ik eens nqqr zijn been wilde kijken. Zag er niet al te lekker uit dus die mocht nog weer een rondje kliniek. Ben niet meegegaan, zou veel te laat worden.
Vanmorgen was Ella al vertrokken, maar vanmiddag stond er ineens weer een nieuwe vrijwilliger. Een Ier deze keer, Richard. Dat maakt de stand van vrijwilligers op dit moment (op volgorde van binnenkomst)
Michel (NL, non-actief)
Robert (Canada, klusjesman)
Sam (Canada)
Lucy & Greg (UK)
Richard (ier)
En dat is alleen interessant met het volgende in gedachten:
Michel komt niet tot nauwelijks meer, ivm been.
Robert is stokdoof en doet zijn eigen klusjesding. Hoewel hij ook wel even flink moest zuchten toen hij voor het cafe een aanrecht wilde maken maar dat niet goed was omdat er pee se 2 spoelbakken in moeten
Sam vertrekt vrijdag omdat hij het enorm slecht naar zijn zin heeft
Lucy en Greg hebben vannacht op CB geslapen en zijn nu ook naar Ali en kijken morgen of ze dat wel trekken. Met name Lucy wil liever nooit meer terug.
Richard loopt met zijn bek vol tanden van verbijstering en afschuw. Wilde ook meteen vandaag alweer weg. Maar hij gaat t nog even proberen.

Om de moed er in te houden zijn we (Sam, Richard en ik) na het 4-uur eten nog even naar de tropical spice garden geweest. Zinloos, het was al dicht. Maar toch een lekkere wandeling hoewel doodeng zo op die kronkelweg met veel verkeer. Morgen gaan we nog een poging doen, dan meteen na de ochtendronde en met zn allen.

Nu hebben we ervoor gekozen om tegenover de spice garden de zee in te springen. En dat was zaaaalig. Het was nog licht toen we er in knalden, het was donker toen we eruit kwamen.

Vind het wel erg leuk dat we nu weer een wat leuker clubje vrijwilligers hebben, het is nu echt gewoon gezellig. Inmiddels zitten we ook allemaal bij Ali, op Richard na. Die zal vast morgen volgen :)
En Sam, die slaapt in een kooi op cat beach. Gelukkig ben ik weer wel nog steeds de enige in de dorm, jeej!!!

Tot morgen!!