Afgesleten voetjes

Eindelijk een nacht goed doorgeslapen, heerlijk. Dat gold in mindere mate voor het ontbijt. Smaakt echt goed, maar tortillas met bonen en gebakken ui op de vroege morgen? Dat zou van mij eventueel iets lichter mogen. Misschien is het daarom ook dat ik niet zo vlotjes ben vanmorgen en na het wegbrengen van de was BIJNA te laat ben voor de free walking tour. Maar slechts 3 minuten na aanvangsttijd is nog prima op tijd dus geen probleem.

Eerlijk gezegd snap ik wel waarom je zo een tour het best aan het begin van je trip doet. Nu kende ik echt al een en ander, maar heb toch weer een paar dingen opgestoken en de kraam van de Netflix -serie gezien.

Pas echt leuk werd het toen we een deel in gingen waar ik zelf niet zomaar zou komen, maar wat vol van de murals zat. Zo een leuk zicht! Er zitten serieuze kunstwerken bij. En de aanstaande diaz de los muertos komt ook zichtbaar dichterbij. Daar waar je normaal Halloween of kerstversiering zou verwachten hangen hier allemaal versierselen voor die dag. Helemaal mooi en het ligt zo gezellig met die kleuren en vlaggetjes! Ik zou het echt een sterk plan vinden om die dag over te nemen in NL.

Maar dat we in NL helemaal niets van al dit moois gaan overnemen klinkt wel als een echo door. Al die charme van de meest bizarre winkeltjes naast elkaar (hoezo bestemmingsplan) en de meest interessante geuren (stuk beter dan die gore viskramen) en mensen die midden op straat staan te koken (zonder HACCP of hoe heet het) en iedereen doet gewoon waar hij werk in ziet (zonder vergunningen etc denk ik).

Al die nederlandse regeltjes en het keurslijf zie je hier echt niet terug. En weet je? Het is een stuk gemoedelijker. Alles.

Wat bij de tour heel toevallig is is dat ik het echtpaar weer zie waarmee ik in het vliegtuig heb gezeten. We stonden te kletsen voor het boarden en ook nu was het erg gezellig. Bij de laatste stop, een overdekte markt die ik bij deze iedereen aanraadt die ooit naar Oaxaca wil, sloot er nog een jongere man aan. Vegetariër dus gespreksstof in overvloed. Gezamenlijk zijn we de markt in gedoken meteen maar afgesproken om vanavond met zn 4en uit eten te gaan.

De markt zelf was een verademing, overal vers fruit en verse groenten, je zou het liefst zo een duik nemen in die enorme bak heerlijkheid.

En ik ben er wel trots op eigenlijk dat het me lukt om in het spaans iets te kunnen kopen.

Het voordeel van een eind lopen is dat je lekker op gang raakt. En ik had nu eenmaal nog de missie om mijn travelbug te plaatsen, dus dat was nog een eind verder lopen. Vol goede moed. Tot de straten best armoedig werden, er meer en meer auto's met platte banden stonden en ja, ik heb mezelf op m'n kop moeten geven om me niets in mijn hoofd te halen. En dat was terecht, ik kwam bij een supermooi park uit. Een van de eerste dingen die ik dacht was dat het een beetje de canadese feel had. En halverwege kwam ik gewoon een eekhoorn tegen!! Hoe onverwacht!!

Maar de cache was nog een stuk verder, dus gaan met die banaan. En na de nodige verwensingen en een heuse kamikaze-actie heb ik travelbug Moppie eindelijk op doorreis kunnen sturen. Leuk om ook hier weer een kolibrie te zien!

Inmiddels voelde het wel of ik nieuwe voetjes nodig had, ik heb me dan ook voorgenomen om met een taxi terug te gaan. Weet je hoe het gaat met voornemens? Precies. Ik heb gelopen. Terug naar het hostel om gauw een trui te pakken en toen was het al tijd voor het restaurant. Yvonne, Michael, Avaan, hoe bijzonder dat het zo allemaal loopt en we het zo gezellig hebben gehad. Prachtige gesprekken over de duvel en z'n moer, en na het afscheid ben ik met Avaan nog even naar het plein geweest en hebben we nog een tijd zitten praten over waarom we reizen, wat het met ons doet en waarom dat thuis niet werkt.

En zo is de avond een stuk beter besteed dan de mezcal-proeverij in het hostel. Bij terugkomst was er geen mens meer nuchter, ik hoef echt niet meer mee nog een kroeg in. Ruim 28.000 stappen heb ik vandaag gezet, tijd voor mijn laatste nachtje hier.

Helaas ...

Morgenavond pak ik de nachtbus naar Huatulco. Of daar bereik is is me een raadsel. We gaan het meemaken!