Zippie

Het hakt er even in vanmorgen. Dit is mijn laatste volledige dag hier. Ik zou naar Palenque gaan en Agua Azul en Misol-ha, maar het gaat me niet om Palenque, en Misol-ha is afgesloten omdat daar de nieuwe Avatar-film wordt opgenomen. En auga azul lijkt me prachtig, maar een fikse trip van 04:00-22:00 waarin je niet doet wat je graag wilt? Nah.

Helaas had ik ook niet per se een alternatief klaarliggen, of ja, teveel. En daarmee dus niks. Behalve dan dat ik wel graag een tour met dat gare trein-autootje wilde doen.

Maar toen viel mijn oog op een hele kleine zipline. Nou en of-ie klein is, als het een zipline is moet ik erheen.

Dus in de kleren, naar de winkel, en een taxi gepakt. Gewoon omdat ik dat hele colectivo-gedoe te lastig vind, kom je nooit achter, waar die dingen starten, laat staan dat je weet welke je moet hebben.

De ranch waar de zipline zou moeten staan bevalt me wel. Het is wederom een naaldbomenbos maar een die ook echt lekker ruikt. Met een verende grond en mooie glooiing. Ik heb al gezien dat ze ook ritten te paard organiseren, en hoewel ik dat eigenlijk niet wil sluit ik het ineens niet meer uit. De paarden die voorbij komen zien er prima uit, maar dat zegt op het eerste gezicht niets.

Na de wandeling op de oprit aka bosstrook kom ik bij een soort plein met gelukkig een plattegrond wat er te beleven valt. Grutta, caballos, tirolesa, JA! Tirolesa! Het belangrijkste woord in het spaans. Tirolesa! Onderweg naar waar het bordje "zona de equipamento de tirolesa" heen wijst zie ik de paarden, dus ja, kan daar niet zomaar langs. Ik zie vooral ronde billen, maar ook wat puntkontjes. Ik zie vooral veel paarden, opgetoomd en al met de meest onaardige bitten, maar het troost me dat ze daar niet aan zijn vastgebonden maar aan een los touw. Maar mijn hart breekt. Ik zie nergens nieuwsgierige oortjes, ik zie een stel uitgebluste dieren die zodra ze mee moeten wel heel hard dribbelen maar ik heb het idee dat ze er gauw vanaf willen zijn. "Senorito, bla bla bla bla " en ik onderbreek hem met dat ik geen spaans spreek. Hij wijst me op het bord en gaat vrolijk in het spaans verder (die tactiek hebben er veel) en ik begrijp donders dat je voor een ritje van 5 minuten 50 pesos betaalt maar dat je voor 100 wel bijna een kwartier mag rijden. Het is gelukkig niet moeilijk hem af te poeieren, geen sprake van dat ik zelfs nog maar overweeg hier te rijden. Wat een belediging voor de dieren weer dit...

Dan hoor ik een vertrouwd en zeer geliefd geluid achter me. Ja! Ziptime! Gauw laat ik me in het harnas hijsen en ik begeef me naar het platform. Na trede 2 ben ik al puntje af, het ligt echt heel hoog hier en daar ben ik slecht in. Met een berg stops kom ik toch wel boven. Aanhaken en wegwezen! Heerlijk! Inderdaad een lijntje voor als je het nog nooit hebt gedaan. Of niet bij een echte lijn kunt komen. Dan is het genieten.

Na het inleveren van de spullen zie ik mensen met een kanjer van een tor. Voorzichtig neem ik hem aan, hij heeft een eenhoornhoorntje! Het zal je niet verbazen dat hij nu een stukje verderop loopt. Waar je hem niet ziet.

Een hertenwei is er ook nog, maar daar is echt niets te zien. De glijbanen zijn voor kinderen maar de grot heb ik nog niet gezien. En ondanks de plattegrond is alles maar op 2x struikelen van elkaar verwijderd.

De grot is prachtig. Veel druip aan de wanden en stukken waar vlotten op liggen omdat er water in staat. Na een rondje van een paar minuten heb ik wel echt alles gezien nu en begeef me naar de colectivo. Die nu veel makkelijker vindbaar is. Hij is niet eens extreem oncomfortabel, deze heeft nog gewoon stoelen. De meesten die ik heb gezien zijn leeggetrokken en hebben houten bankjes tegen de zijwanden en een metalen balk als "steun".

Gelukkig maar dat ie comfortabel is, we belanden in een fikse file. Na een half uurtje wordt duidelijk waarom: er is een taxi op een kar gereden. Hoewel hier dingen rijden waarvan je je afvraagt 'hoe' is het duidelijk dat deze taxi geen meter meer maakt. Toch lijkt de cabine nog vrij ongeschonden.

Van de week heb ik zalige seitan gegeten, dus bij aankomst in het centrum ga ik weer naar die tent. Ze vertelden ook soja-mockmeat te hebben dus zin in!!

Blijkt het tempeh te zijn. En complimenten voor de kok, ik vind het knap als je iets dat zo goor is eetbaar kunt maken. De cheesecake was daarintegen wel heerlijk. En als bonus is mijn batterij weer opgeladen dus tijd voor dat lelijke toerwagentje. Dacht ik. Tot in een markt tegenkwam en daar moest ik uiteraard ook over. Gelukkig geen dieren in kooitjes hier, dat beeld ga ik nog lang last van hebben. Het beeld van de dode en geplukte kippen met her en der afgehakte ledematen vind ik naar. Maar minder naar dan een gemiddelde supermarkt waar je niet eens mag zien wat het is. Maar liever zie ik de standjes met fruit en groenten, de kruiden, het speelgoed, de gewoon ontzettend random zooi. Ik houd van de bedrijvigheid, van het geen idee hebben waar de uitgang is, van de veelvoud aan "veel". En het is wederom fijn om met alleen handbagage te reizen. Ik weet heel goed dat ik gewoon echt niets kan kopen. Heerlijk.

Als bij een wonder kom ik uiteindelijk toch nog bij de tour aan. Een uur wachten, ah joh, de dag is toch al omgevlogen, dit kan er ook wel bij.

Man man man. Wat zonde. We hebben een klein stukje gereden en kregen een presentatie over koffie. Toen omhoog een kerkje bezichtigen na een half uur reden we eindelijk verder. Nog een paar straatjes en dat was het dan alweer. WHUT?? Zonde. Gewoon zonde. Maar het was wederom een heerlijke dag, met als grootste dieptepunt dat dit het een eind was. Morgenavond vliegen. Ik houd van vliegen, het maakt me echt blij. En nu interesseert het me weinig dat ik de E-stoel heb. Het is maar 1,5 uur en toch donker en ik ben nog niet uitgekeken hier.

Nog 1 halve dag. Te kort voor een uitstap, te lang voor geen uitstap. En Tuxtla en het vliegveld liggen niet heel handig bij elkaar, zeker gezien bagage. Dus beter ga ik vanaf Christobal naar het vliegveld.

Misschien nog eens naar de geocache gaan kijken, het is echt een mooi uitzicht sowieso.

En een knoop doorhakken qua overnachting morgen. Ik land 23.30. de bussen rijden tot middernacht, taxi is er goed prijzig en colectivo's rijden er niet. Dus heel hard hopen en een zelfserviceplek vinden voor die late check in, of een taxi of shuttle huren, of voor de ultieme decadente afsluiter een airporthotel doen. Dat betekent niet zozeer Cancun in maar nog wel opgehaald én weggebracht worden met een shuttlebus (dus vervoer gegarandeerd en inbegrepen) en een goed verblijf met nog een keertje zwembad en uitslapen en uitgerust aan 11 uur vliegen, 7 uur overstap en nog 2,5 uur vliegen, een kwartiertje treinen en 2 uur autorijden beginnen.

80 euro voor een nacht (nog voor belastingen he!!!) is waarvan ik altijd dacht "in geen 80 jaar" maar met taxi's gaat het sowieso niet grappig zijn. Of ik moet gokken.

Ik ga niet gokken. De reis met ADO van het vliegveld naar de stad is al 45 min.

En kost weinig. Maar toch.De heenreis blijft en ik wil er uitgerust in. Doe eens gek en doe het. Oh wacht, dat was deze hele reis al :)

Maar wat een mooie reis heb ik mogen maken zeg. Ik heb enorm genoten, veel gezien, veel gedaan en veel geleerd.

Op zulke verschillende vlakken ook weer.

En hoe ontzettend ik ook geen zin heb om weer terug te gaan ben ik wel uitgerust en kan ik er weer tegen.

En reken dat ik wat beter in m'n talen wil gaan zitten want alleen engels als back up is echt te karig. In het frans kon in amper uit mn woorden komen en duits is al helemaal weg.

Heeft iemand nog (kinder)boeken in vreemde talen? (duits/frans/spaans)? Ik houd me aanbevolen.