Treinen, treinen en een heel eindje lopen

Jaja, het is weer zo ver. En dus ook weer dagboekentijd. Eigenlijk had ik bedacht het niet meer te doen, facebook neemt alles over en dit werkt soms voor geen meter en zeker niet met foto's. Maar op facebook ooit iets terugvinden is onbegonnen werk, hier gaat dat vele malen makkelijker dus dan toch maar weer wel schrijven. Ook omdat ik het fijn vind het en het mijn hoofd leeg maakt.

Niet dat ik nu al veel te schrijven heb. Ik hoefde pas een late trein te hebben en dat scheelt. Was maar "bijna" laat, de eerste ruimschoots gemist, maar degene die ik eigenlijk moest hebben goed gehaald. En dan de magische woorden: er waren geen vertragingen en geen problemen. Overstappen op de Thalys: op een perronswijziging na niets bijzonders.
Eenmaal in Parijs, Gare du Nord was het een ander verhaal. Je hebt een pasje nodig om eruit te kunnen en dat heb ik dus niet he, alleen een papier en dat helpt niet. Met veel drukte nog steeds geen personeel te bekennen (of herkennen) maar via de achteruitgang toch weg kunnen komen. Door de uitdeeltafel voor daklozen heen, triest hoor.
En toen begon de echte uitdaging. Google maps was de weg kwijt. Na 3x dezelfde straat te hebben gehad heel maps maar weggegooid en op waze verder gegaan, wat een uitkomst he... Werkt veel beter. Het hostel is oud maar netjes en gelukkig ben ik niet zo lang want ik pas maar net in het bed.

Morgen een dagje Parijs in, staat al lang op de to-do-lijst, maar nu gaat t ervan komen.

En nog nooit eerder heb ik het gevoel gehad dat het niet leuk is om alleen te reizen, maar ik had mn lief nu toch ZO graag mee gehad en de reis samen gemaakt... Klagen helpt alleen niet dus ik ga er in mn eentje evengoed gewoon voor.

Eerst maar eens een dutje doen...