Verwende glamper

Zo ga ik mezelf hier zien in Paraty.
Gisteren heb ik maar heel weinig geschreven, vandaag wat uitgebreider.
Het was een zeer prima busrit van Rio naar Paraty. Paraty is een stadje waar ik volgens "de sites" écht heen moest en google bevestigde dat. Ik heb wel lang getwijfeld, wordt het het een of het ander, maar uiteindelijk de knoop gehakt en een hostel geboekt.
De reis van iets minder dan 170km duurde 4.20u (ofzo) en dat was te doen. Nog moe van Parijs ook eerlijk gezegd dus zodra het kon was het een kwestie van gordel om, knieen in de andere gordel en dan is het net een hangmatje dus heerlijk liggen tukken. Af en toe door elkaar geschud, af en toe naar buiten kijken, veel zitten appen.

Bij het binnenrijden van Paraty werd ik blij verrast, het dorp ziet er écht tof uit. Doet wat portugees aan, erg stijlvol en gezellig. Lopend naar het hostel, doodeng. Er was een voetbalmatch en er werd ruim vuurwerk gestoken. Voor de helderheid: ik houd niet van vuurwerk. Ik ben bang voor vuurwerk. Neurotisch gewoon.
Maar -uiteraard- op de plaats van bestemming gekomen en daar bleek dat het vuurwerk een voorbode was van tegenslag. Ik ben niet verwend, heb geen smetvrees, maar dit was *niet* ok. Echt niet. Ik ging bijna over mn nek van de schimmelstank, die ook goed zichtbaar was. Er was niet 1 matras dat ik zelfs maar wilde aanraken en ik ben na een kwartiertje "is het prikkelbaarheid, vermoeidheid of echt shit" naar de receptie teruggegaan om om een oplossing te vragen.
Ze zijn meegelopen, vonden er niets mis mee. Maar ik kon een andere kamer krijgen. Zelfde verhaal. Derde ook. Laatste optie: een leegstaande kamer. Wc en douche iets verder op de gang. Ook niet fraai maar the best of the worst. En intussen naarstig zoeken naar een andere accomodatie maar het was al te laat.
Gauw weer het dorp in gegaan, de match was over en het dorp trok. Supergezellig, overal terrasjes en ver gelopen, beetje ronddwalen, me wederom heel hard realiserend dat ik ineens oud en gesetteld ben en hier eigenlijk wel heel veel liever samen ben. Zowaar tandpasta weten te scoren op de terugweg en dat stemt een mens optimistischer. Vol goede moed weer naar het hostel om er achter te komen dat er geen water meer is. In flessen dan? Nee, ook niet. Maar het duurt maar een paar uur. Als mijn deur geen schuifdeur was geweest had ik er wellicht mee geslagen, man man man, die kon er niet meer bij.
Toch wonderwel goed geslapen en vroeg wakker, maar allez. Nieuwe dag, nieuwe kansen. En eindelijk met tandpasta poetsen! (Ofwel hoe sommige dingen een obsessie worden).

Het water was nog steeds stuk.

Maar het ontbijt had koffie dus leek het me een goed plan eerst koffie te drinken, fruit te eten -onder het genot van een zeer prima uitzixht- en daana de innerlijke boze heks te laten ontploffen over dat als ze ontbijt hebben er ook water moet zijn en ik dat dus NUUUUU wil hebben. Met mijn meest lieflijke kop gevraagd wanneer ze dachten dat het gemaakt zou zijn en het antwoord verbaasde me. "Werkt het nog niet? Ik loop even mee, het zou goed moeten zijn" en dat was het nu ook. En warm water beste kerel? Zit dat er ook in of wordt het blauwbekken in dat schimmelhok hier? Kijk zo werkt het, roep gerust als je vragen hebt.
Ja en dan is een hete douche en vooral heel veel tandpasta heel lekker.

Met hernieuwde moed het stadje weer in, want kleren moeten er komen. En dat viel niet mee. Ik houd al niet van kleding kopen en dat werd alleen erger. Wat een toeristenmeuk en hoezo is er geen ondergoed te koop? WAT HEB JE ZELF AAN JE KONT DAN?
Uiteindelijk wist een sympathieke dame bij een drogist wel te vertellen waar ik misschien zou kunnen slagen en warempel.
Ook een rok en een shirt gescoord, wat een feest. Niet om aan te zien maar dat is de rest ook al lang niet meer.
Een zwempak om het feest compleet te maken maar t water is zo goor dat ik dat heel snel weer voor gezien houd. En zo blij met een onderbroek, wat een verwende glamper he... (glampen = glamour kamperen)
De rest van de dag "vermaak" ik me met ronddwalen. Het stadje is echt heel tof, heel erg mooi, en grote kans dat het door de omstandigheden komt maar de "klik" is er niet zo erg.
Ik ga de busreis voor morgen boeken en een hapje doen bij een restaurantje. En dan maakt een belletje met mn lief wel veel goed.

Terug in t hostel ga ik even liggen, batterij opladen van mijn telefoon.
En van mezelf want ondanks een enorme herrie besluit ik er niet meer uit te komen.