Ah ah ah ah, eaten alive, eaten alive
Blijf op de hoogte en volg Annelies
14 Oktober 2022 | Mexico, Oaxaca de Juárez
In tegenstelling tot de meeste dagen vandaag maar een kort verhaaltje. En ik heb me er al bij neergelegd dat dat ok is. De boog hoeft immers op reis ook niet altijd gespannen te staan. Het was ook al wat laat voordat ik "up and going" was. Ik heb eerst wat zitten kletsen met Jens, de duitser uit het hostel en vervolgens besloten achter de zipline aan te gaan. Van internet word je niets wijzer, maar er zijn touristshops dus die helpen vast.
De eerste was dicht, de 2e bleek niet meer te bestaan. Maar waar die zou zijn bleek wel een leuk park dus ben ik daar maar even naar binnen gewipt. Gewoon rondkijken, wandelen, het is echt benauwd en bloedheet (jaja, ik ben het echt) maar er zijn gelukkig leuke zitjes. De hoeveelheuis vlinders is leuk maar minder indrukwekkend. Vogels zie ik niet echt maar wel salamanders en kleine repieltjes. Wat daarintegen wel heel indrukwekkend is is de hoeveelheid muggen. Zodra ik even stil sta word ik aan alle kanten opgegeten. Ze zouden hier echt een berg vleesmuizen moeten loslaten. Voor mij zit er weinig anders op dan blijven bewegen en gauw weer het park uit.
Dan maar naar de haven, maar eerst even terug naar het hostel, waar we veel te lang hebben zitten kleppen. En plannen hebben zitten maken.
Dus later dan gepland kwam ik bij de haven jn de hoop dat er een avondbootje zou zijn, maar het enige dat er was was een cruiseschip. Omdat mensen kijken dan een heel goed plan is en mijn lichaam echt in standje vervelend is geraakt én ik nog een balanceles te leren heb blijf ik gewoon gewoon lekker aan het strandje. Helaas werkt mijn koptelefoon niet, dus van leren komt het niet, maar zo een dagje pauze is best prima.
En karma is goed bezig: recht tegenover het hostel blijkt een vegan bakkerij te zitten met wel 3 dingen op de kaart. Yessssss!
s Avonds nog een keer geprobeerd te balancen, maar verder dan een halve track komt-ie niet. Maar ook nu is het gezellig en ik denk dat Jens' wens om yoga instructeur te worden ineens heel klein is geworden.
Wat me trouwens ook is opgevallen: in Oaxaca had iedere straathoek de namen van de straten op handhoogte hangen. Voorzien van geschreven tekst en braille.
In Huatulco valt vooral op de rolstoelvriendelijkhein op, alle stoepen en hebben eIn tegenstelling tot de meeste dagen vandaag maar een kort verhaaltje. En ik heb me er al bij neergelegd dat dat ok is. De boog hoeft immers op reis ook niet altijd gespannen te staan. Het was ook al wat laat voordat ik "up and going" was. Ik heb eerst wat zitten kletsen met Jens, de duitser uit het hostel en vervolgens besloten achter de zipline aan te gaan. Van internet word je niets wijzer, maar er zijn touristshops dus die helpen vast.
De eerste was dicht, de 2e bleek niet meer te bestaan. Maar waar die zou zijn bleek wel een leuk park dus ben ik daar maar even naar binnen gewipt. Gewoon rondkijken, wandelen, het is echt benauwd en bloedheet (jaja, ik ben het echt) maar er zijn gelukkig leuke zitjes. De hoeveelheuis vlinders is leuk maar minder indrukwekkend. Vogels zie ik niet echt maar wel salamanders en kleine repieltjes. Wat daarintegen wel heel indrukwekkend is is de hoeveelheid muggen. Zodra ik even stil sta word ik aan alle kanten opgegeten. Ze zouden hier echt een berg vleesmuizen moeten loslaten. Voor mij zit er weinig anders op dan blijven bewegen en gauw weer het park uit.
Dan maar naar de haven, maar eerst even terug naar het hostel, waar we veel te lang hebben zitten kleppen. En plannen hebben zitten maken.
Dus later dan gepland kwam ik bij de haven jn de hoop dat er een avondbootje zou zijn, maar het enige dat er was was een cruiseschip. Omdat mensen kijken dan een heel goed plan is en mijn lichaam echt in standje vervelend is geraakt én ik nog een balanceles te leren heb blijf ik gewoon gewoon lekker aan het strandje. Helaas werkt mijn koptelefoon niet, dus van leren komt het niet, maar zo een dagje pauze is best prima.
En karma is goed bezig: recht tegenover het hostel blijkt een vegan bakkerij te zitten met wel 3 dingen op de kaart. Yessssss!
s Avonds nog een keer geprobeerd te balancen, maar verder dan een halve track komt-ie niet. Maar ook nu is het gezellig en ik denk dat Jens' wens om yoga instructeur te worden ineens heel klein is geworden.
Wat me trouwens ook is opgevallen: in Oaxaca had iedere straathoek de namen van de straten op handhoogte hangen. Voorzien van geschreven tekst en braille.
In Huatulco valt vooral op de rolstoelvriendelijkhein op, alle stoepen en hebben een rolsteen.
Kan NL nog van leren ..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
