Rail away
Door: Annelies
Blijf op de hoogte en volg Annelies
02 Mei 2023 | Indonesië, Jogjakarta
Het slapen op slaapzalen heeft toch wel als grootste nadeel dat er ook weleens mensen ‘s nachts binnen komen. Dat was vannacht. Ik lag al op een half oor omdat ik me echt heel erg niet wilde verslapen, maar het was om 2:30 wel vroeger dan ik gehoopt had. Nou ja, te laat ben ik in ieder geval niet gekomen.
Over de treinreis heb ik serieus voorpret gehad. Het is niets voor mij om een klein vermogen uit te geven aan een first class en luxe, maar deze heb ik echt het mooiste van het duurste genomen. Voor een rit van 7 uur mag dat ook wel…
Het feest begon al bij het wachten, een uur voor vertrek moest ik al aanwezig zijn, maar het wachten in de luxurylounge is alles behalve een straf. Goede koffie, hapjes, mooi uitzicht, comfortabele banken en geroepen worden en naar de trein begeleid worden als die er is, echt hoor, een hele beleving.
De binnenkant van de trein is net zo gaaf. Schuine stoelen, een per kant, met net zo’n scherm en entertainment als in het vliegtuig. De stoel kan helemaal plat, en zo kun je lekker soezend genieten van de meest prachtige uitzichten. Van mij had die rit echt nog wel een hele tijd langer mogen duren, het was puur genot. Van de luxe gebouwen in Jakarta naar de krottenwijken, en dan ineens is het vlak en leeg. Maakt het plaats voor bananenbomen, ondefinieerbare bossages en uiteindelijk neemt de landbouw het over. Rijstvelden, in vele variaties en met de meest wisselende achtergronden. Dorpen tussendoor, huisjes, het is allemaal prachtig. En de tijd zoeft voorbij. 7 uur voelt als nog geen 2 uurtjes. Wat een geweldige ervaring, ik kan dit iedereen aanraden.
Jogyakarta (ik blijf steeds andere spellingen tegenkomen) is een stukje minder druk dan Jakarta, maar nog steeds een behoorlijke bijenkorf. Er wordt weinig getoeterd, maar er blijft wel chaos overal.
Het is wel echt een levendige stad die me een beetje doet denken aan Oaxaca, in de zin dat er op iedere straathoek wel een feest lijkt te zijn. Het hostel is een zusterhotel van dat in Jakarta, maar direct gezelliger qua atmosfeer. Minder top qua ligging geloof ik, maar dat maakt niet uit. Grab grab grab! En deze mazzelaar komt er goed vanaf, de knul die dienst heeft is ook vegan en weet dus heel prima waar ik heen moet.
Hopsa, achterop de brommer en gaan met die banaan. Malioboro blijkt de straatnaam te zijn van “de place to be”, van het bruisende hart. Het restaurant blijkt bijna onvindbaar maar met wat hulp van een batikverkoper (een gewaarschuwd mens telt voor 2, ik doe er niet aan mee) kom ik toch ter plekke en heb daarna nog een heel poosje door de winkelstraat lopen struinen. Niets gekocht, behalve 2 lange broeken omdat ik gewoon echt heel erg slecht heb ingepakt. Ik heb qua lange broeken alleen een spijkerbroek mee en een sportbroek, mijn jurken zijn ook niet lang genoeg, maar het is wel zo dat als ik de tempels wil bezoeken of ergens heel wil ofwel schouders als kuiten bedekt moeten zijn. Dusssssss…. Dan maar 2 broeken erbij die lekker flodderig zijn om te combineren met mijn holy teva’s.
morgen verwacht ik met de bus een tripje naar een tempel te doen. Schijnt indrukwekkend te zijn. Ik ben benieuwd en tot nu toe niet teleurgesteld….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley