Prambanan

Ik zou een wat rustiger dagje doen vandaag en ik heb me daaraan gehouden. Niet geheel vrijwillig, maar toch wel lekker. Tempels kijken was het idee, eigenlijk had ik Borobudur en Prambanan wel in 1 dag willen doen, maar ik heb gisteren niet gevonden wat ik wilde qua zonsopkomsttoer. Dus dacht ik vandaag, ik ga naar Parmbanan en daarna naar de binnenstad voor de koloniale gebouwen daar. Prambanan zou met de bus heel makkelijk te bereiken zijn, eerst met de Grab naar de binnenstad en dan 1,5 u in de bus.

Ik heb voor de gein even gekeken hoe duur het zou zijn om alles met de Grab te doen en dat was zo een lachertje (3 euro voor 45 km) dat ik zonder verdere twijfel meteen voor Grab ben gegaan. Grabbike XL om precies te zijn. Zit je net wat ruimer, voor zo’n rit en nog geen dubbeltje echt een aanrader. En dat was het. Mooie scoot! En zeer comfortabel. Gewoon genieten zo’n rit.

Prambanan zelf is een schitterend hindoestaans tempelcomplex. Immens groot. Veel onbekender dan de borobudur maar de meeste mensen kennen Prambanan wel van de foto. Een beetje onwerkelijke plaats is het ook wel. Je ziet steeds niets, niets, niets en dan ineens staat daar een megatempel voor je neus. En ineens weer een andere. Er zijn behoorlijk wat kleinere gebouwen zo, op een schitterend stukje land. Daarbij ook het nodige aan ontspanningsmogelijkheden, zitplekjes in de schaduw, en zelfs de verhuur van scooters, fietsen, segways en electrische steps om een rondje om de kleinere tempels te maken. Mijn hart zei segway, mijn verstand zei dat ik dan met een gipsvlucht naar huis kon dus het werd een electrische step. Die is meer van het niveau “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” en dat bleek ook zo. Ondanks het scheve stuur en de verdachte zwenkerigheid van dat ding was het helemaal gaaf om erop los te crossen. En het verschil tussen een kwartier en 3 kwartier is ook zo groot niet toch? Ik heb ze gewaarschuwd dat ik nooit in een kwartier alles bekeken zou hebben…

Wat ik niet direct verwachtte is dat bijna alle torens te beklimmen zijn. Je mag er gewoon in. Het lijkt erop dat iedere toren een andere heilige heeft. De versieringen zijn uitbundig en de hele plaats maakt dat je niet echt anders kunt dan de eeuwen door je vaten te voelen stromen.

Leuke bonus was nog wel dat er een geocache op het terrein bleek te liggen. Heerlijk dat je van zoiets simpels zo oprecht blij kunt worden.

Ook hier heb ik een paar keer het verzoek gehad om op de foto te gaan met iemand. Het leukste was nog wel weer een groep jongemannen, ik dacht dat ze wilden vragen of ik een foto van hun samen wilde maken, maar nee, het ging om mij. En dan te bedenken dat ik mijn zonnebril op had. Toen ik vroeg of die af moest omdat ik blauwe ogen heb werden ze echt raar in hun hoofd ervan, hoppa, een voor een op de foto en toen een groepsselfie. Quid pro quo doctor, ik heb er ook een gemaakt.

Na Prambanan wilde ik eigenlijk door naar Kraton. Het centrum. Het waterpaleis. Maar nog voor ik bij de uitgang was kreeg ik een waterpaleis in de vorm van een wolkbreuk. Ik weet het hoor, als het regent in de tropen regent het HARD. Maar ik blijf dat toch een beetje onderschatten. Dat werd niet eens een motor voor de terugweg, maar gewoon een auto. En dat, was -hoewel echt nodig- niet echt de beste keuze. Natuurlijk had ik niet lang nodig voor ik weg zat te dommelen in daar op die achterbank. Maar mis ging het pas toen de chauffeur iets te ver reed en ik moest rennen naar het hostel om nog een droge vezel over te houden. Want eenmaal in het hostel wist ik meteen “mijn telefoon!” Mja, die was weg dus.

Meteen via de tablet gemaild naar Grab, maar ik denk dat dat niet nodig was. Een uurtje later stond de chauffeur er weer ‘miss, is yours eh” . JA MAN REDDENDE ENGEL!!!

Dus ja, dat heeft er ook wel voor gezorgd -samen met de regen- dat ik gewoon lekker in het hostel gebleven ben. Er is een hottub (coldtub) en het was toch ook al tegen 6, dus verstand op nul, beetje kletsen, beetje badderen, beetje niksen. En dat noem ik dan gewoon qualitytime om de indrukken van de dag/dagen te laten zakken.