I believe I can flyyyyyy
Door: Annelies
Blijf op de hoogte en volg Annelies
11 Mei 2023 | Indonesië, Praya
Of ja, dan toch niet heel letterlijk. Want niet ik kan vliegen, maar Taigar wel, de paraglider. Gisteren heb ik wat gegoogled naar mogelijkheden en vanmorgen zou ik worden opgehaald, rond 9:30.Al wat ik echter kreeg was een appje dat het te hard waaide. Dus ja, dan even wachten. Even bleek wat langer en er moest dringend was worden weggebracht. En het dataplan blijkt ook vrijwel op te zijn dus nog even een paar GB bijkopen stond ook hoog op de lijst.
Via internet heb ik iemand gevonden die gewone fietsen verhuurt, dus ben ik daar maar achteraan gegaan. Helaas, die had hem ook weer via iemand anders en die had hem ook niet meer. Daarmee is de fiets dus echt een afgesloten hoofdstuk.
Dan maar lopend de was wezen brengen, en een plekje gezocht om op te waarderen. En dan kan ik het toch niet laten om naar die scooters en wie daar allemaal op rijden te kijken…en dat steekt dan toch…
Eenmal terug van de hele riedel en boodschappen doen bleek de timing perfect te zijn. Een berichtje ‘ik ben er over 5 minnten” Gauw omkleden en hop, achterop de motor. Het eerste stuk zeer soepel, maar de 2e helft was echt offroad. Dat helt wel om te snappen waarom ze hier geen 50cc’s hebben, die trekken het domweg niet omhoog. Na deze hele trek kwam hier eindelijk dan toch de vliegplaats in zicht. Een echt fenomenaal uitzicht, het is echt prachtig. Ik ben bijna blij dat het nog iets te hard waait, zodat ik nog even van het uitzicht kan genieten. Eigenlijk heb ik binnenpret, de foto die gemaakt wordt maak ik meteen de nieuwe profielfoto op facebook en stiekem gniffel ik een beetje dat vrijwel niemand weet wat ik daar aan het doen ben.
Zodra de wind een beetje rustiger werd kon dan toch het rugzakje op. Vier stappen lopen, zitten en het gevoel dat je dan krijgt: magisch. Je voelt de zachte wind, de ruis in je oren, en vooral de vrijheid. Vooraf dacht ik dat ik het wel spannend of eng zou vinden, maar nee, het is echt heel erg leuk maar wel bijna soft. Helemaal niet eng of spannend. Maar volle bak genieten en een van de leukste dingen die ik ooit meegemaakt heb. Na bijna 20 minuten in de lucht, met zelfs wat trucjes zoals een snelle cirkel omlaag, ging het landen (op precies dezelfde plaats) net zo vloeiend als het wegvliegen. Alleen was mijn grijns NOG groter.
Na een middagdutje en het nodige geklets heb ik gedaan wat ik niet zou doen en een scooter gehuurd. Op naar de vleermuisgrot, waar ik helaas te laat aan kwam, de vleddertjes waren net gevlogen. Morgen weer een kans. Dan maar een vroeg diner en dat zat zo comfortabel dat ik ook niet pe se vroeg terug was. Ik durf echt wel iets te wijten aan het paragliden,maar ik leg de grootste credits bij de motor; ineens klikte eindelijk “het” vakantieknopje dat zich nog niet had laten zien. Het is een gevoel dat zich niet echt laat omschrijven, maar heel veel rust en blijheid geeft.
Nog even het zewmbad in, nog even gekletst (even) en met name de 4 jonge meiden waarmee ik aan de babbel raakte hebben toch wel wat schoppen onder mijn hol gegeven. Zij niet bewust hoor, totaal niet. Maar toen ik ze vertelde over hoe ik het bij de buren op Mana had gevonden vonden ze daar wel wat van. Zeker met het actuele sommetje dat ik tot de 14e op Waiwas ben, en de 20e weer naar huis moet en eigenlijk de ochtend van de 20e naar Bogor wil voor de tuinen.
Mana had nog een dormplek staan voor 16-19. MAAR dat betekent dat ik de jungle en de Komodo’s en Flores definitief moet schrappen en ik wel een mooie kans heb om dan 14 naar Gili te reizen en 16 weer terug. 2 dagen daar is ook wel genoeg omdat snorkelen het voornaamste is dat je kunt doen daar. Maar och, ben ik dan niet te lang in Lombok? Een vragende blik met een oprecht “maar als je hier blij bent, en je wilt dat retreat graag, waarom zou je dan aarzelen?
En het is waar. Van 1 plek meer zien en van daaruit ondernemen is altijd al meer mijn stijl geweest dan alleen rondhoppen, er is geen enkele manier om aan te nemen dat dat nu anders zou zijn. Ik heb een beetje basis gelegd hier nu en enorm veel zin om verder te ontdekken. Dus ik kan naar de watervallen, ik kan richting Rinjani (die k dus niet ga beklimmen) en ik kan mijn yogaskills naar een flik hoger level tillen. Naar Gili Air, naar de sectret Gili’s. En daarmee heb ik het retreat meteen geboekt. Hilarisch ook weer, zit ik ineens in een volpension resort.
Bijna net echt. de keuze stemt me blij iig, ik denk dat het ook prima is om nog een paar dagen los te gaan en gekke dingen te doen en af te sluiten met self-care. Ik moet me straks toch gaan voorbereiden op wat komen gaat als ik terugkom en dit is een prima manier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley