Bubbels

Als er iets is dat ik niet gewend ben dan is dat slapen in volslagen donker. En de cottage; die is donker. Dus opstaan met een “is het midden in de nacht, is het ochtend of al middag” is iets dat me verbazingwekkkend weinig gebeurt.

Nu wel. En het was een keurige tijd ook, ik ben blij en uitgerust.

HHet ontbijt is incl, dus een kop koffie, een bord fruit en een bord groente. Die groente had ik niet aan zien komen, maar prima. Wortel, sla, komkommer, helemaal goed natuurlijk dat die rauw zijn. Maar rauwe spercieboontjes en ui?Wonderlijk.

Het hele issue over snorkelen ben ik echter nog steeds niet over uit. Wil ik dat wel, wil ik dat niet, waar sta ik eigenlijk achter. En dan blijkt die vraag snel beantwoord te zijn: als mijn ontbijt op is zijjn de snorkeltours al weg en zou ik met een private moeten. Als ik merk dat ik opgelucht ben ben ik ook echt een beetje opgelucht. Het is goed dat ik niet mee ben. Maar GiliAir heeft een complete kust waarvan je zo het water in kunt stappen dus gewapend met maskertje en vinnen ga ik het water in. Het stelt niet teleur. Meteen zijn daar allemaal prachtige visjes. Het is duidelijk dat het niet eens in de schaduw kan staan van “het echte werk” maar het is genieten. En ook verdrietig. Al het koraal is zo goed als dood, en het is shit om te zien wat die bootjes allemaal doen, hoeveel herrie ze ook maken onder water. Dus ik ben nogmaals blij met mijn “lot” en als er dan weer hoestbuien komen (die wel minder zijn, maar niet weg) dan had ik er ook niet aan moeten denken om niet gewoon het water uit te kunnen.

Hoe zeer ik ook geniet, ik voel me echt te gast. Er zijn vast visjes die zich verstoppen maar er zijn er ook veel die wel blijven zitten en gewoon heel dichtbij komen. Voor snorkelen is mijn bouw echt ideaal, ik blijf probleemloos horizontaal en hoef door de flippers ook echt maar minimaal te bewegen en veroorzaak zo denk ik ook nauwelijks onrust.

Als ik het water uit ga zie ik dat de mensen die naast mij het water in gingen heel trots en blij een visje aan de haak hebben weten te slaan. Het arme ding spartelt (of ja, ding? Het is geen ding. Het is een wezen) en het is wel prima dat ze hem terug zetten, maar damn, waarom zou je dat een dier toch aandoen. Ik vind het volslagen psychopatisch gedrag. Na op 2/3 plaatsen de zee in geweest te zijn is het tijd voor eten. Wederom. Wat een onverwachte overdaad aan goede keuzes hebben ze hier.

Een restaurantje dat zeer discutabel aangeschreven staat is waar ik voor ga. En inderdaad, het eten is niet zoals ergens anders maar het smaakt me echt top. En het kost geen reet terwijl hier toch wel westerse prijzen gehanteerd worden. En er is wel meer westers hier, niemand lijkt te weten of je nu links of rechts loopt of fietst.

Ik ga nog even achter een hanger aan die ik gisteren gezien heb en graag wil hebben, en dan moet ik echt doorlopen om de zonsondergang te halen. Die eerlijk gezegd tegenvalt, vanwege de wolken? Omdat de zon niet zichtbaar is? Ben ik te laat? Het plekje is echter leuk en geeft inspiratie om te klieren met de camera van mijn telefoon.

De fakkels zijn daar een dankbaar onderwerp voor. Beetje mieren met de sluitertijden en het geeft best grappige resultaten.

Dn krijg ik een appje van Leone, die vandaag is aangekomen op GiliAir en voor wie ik gepind heb omdat zij haar pas kwijt is. (En voor er vraagtekens komen: het is alleen geld opnemen en met een tikkie oversteken, ik doe geen gekke of onverantwoorde dingen). Als ze langskomt blijkt het een ontzettend fijn en interessant mens te zijn en in no time hebben we hele goede gesprekken. Zo zitten we een tijdje te praten en zetten dat in het restaurant voort. Waar zo’n onverwachtte actie al niet goed voor kan zijn…

Eenmaal terug ben ik ook weer zo moe dat ik met niks in slaap val. Vermoeiend man, niksen in het paradijs.