Zonsopkomst zonder Borobudur
Door: Annelies
Blijf op de hoogte en volg Annelies
05 Mei 2023 | Indonesië, Jogjakarta
Als de wekker zo vroeg gaat (03:20) is dat meestal een reden om direct klaarwakker te zijn. En dat was ook zo. Een van de voordelen van het slapen in een dorm is dat denk ik dan maar. Je wilt niemand wakker maken dus bent het zelf direct.
Het plan was wel om onderweg nog verder te tukken, maar daar leende de auto zich niet voor. Echt kaarsrecht zitten was het. Maar dat geeft niet, het had wel een beetje een dropping-gevoel, zo zonder herkenning naar een punt rijden dat je niet kent. En eenmaal uit de auto wordt dat ook niet gauw beter ofzo. Het is nog echt donker in de graad dat iemand met een zaklamp de zijkant van het pad moet bijlichten, we hebben gen idee waar we heen gaan. Zodra we er zijn is het echter snel duidelijk: een tableau met zitjes en een reling en in de verte begint er wat te schemeren. We zien de contouren van een vulkaan komen en om ons heen zijn geluiden. Geluiden die echt overal vandaan komen en hoewel het de fladdertjes van vleermuizen zijn, de kukels van hanen en de kreten van andere vogels en ontwakend woud, klinkt het luider dan je je zo kunt voorstellen.
Nu het licht steeds meer opkomt zien we dat de vulkaar inderdaad best actief is en er een hele rook/aspluim aan zit. Door de mist is de vulkaan niet steeds te zien. Ook dan is het uitzicht schitterend. De boomtoppen die net boven de mistbanken uitkomen, de tinten roze die zich met het grauwe vermengen. En niet te vergeten de geur van verse koffie. Prachtig om te zien hoe alles van silhouet weer meer vorm en vooral kleur krijgt. Maar de borobudur? Daar zien we geen enkele glimp van.
Gelukkig is de Borobudur wel onze volgende stop. Ok, het is nog een ruim uur wachten en we hebben best pret om hoe het duidelijk allemaal afgesproken werk is om ons geld te kloppen. Gelukkig zijn we groot en kunnen we daar makkelijk weerstand aan bieden.
De reden voor het lange wachten blijkt te zijn dat de boro nu andere regels heeft qua hoeveeel mensen er bijvoorbeeld naar binnen mogen.
Het park blijkt prachtig aangelegd te zijn, maar het moment dat je dan ook in oog staat met al die torens en geschiedenis: ja, dan ben je even heel klein.
Het is fijn dat we uitleg krijgen. De tempel blijkt een deel van de boeddhistische verhalen in beeld te hebben staan op de balustrades.. Over de geboorte van Boeddha en zijn weg naar verlichting. Er zitten echt mooie stukken tussen.
Het uitzicht vanaf de top is ook niet verkeerd. Weer de mystiek aandoende wolken, het blijft boeien. Maar na een tijdje in die ziedende hitte te hebben gestaan is het dan toch tijjd om terug naar het hostel te gaan. Even wat lunch naarbinnen en “even” een dutje.
Gelukkig is het krap 2uur als ik weer wakker ben en ik ga naar de receptie om toch nog hulp te vragen aangaande mijn bankpas. En zowaar, er werkt iemand die iemand kent en ze geven me goede hoop. Ik moet eerst aangifte doen bij de plaatselijke politie, daarna met die brief naar bank. Die is al dicht natuurlijk, maar ja, morgen dan. het kwartje dat het morgen zaterdag is viel niet. Dat ik morgen weg zou gaan daarintegen wel. Maar ik had al gezegd dat ik Jogja nog niet zat ben. Ik vind het echt wel balen dat ik er nu “vast” zit maar vind het niet erg om hier nog een paar dagen te blijven. Ik kan het volgende hostel verzetten en de boete voor het verzetten van de vluicht is ook prima acceptabel.
Dus komt er vast een dag dat ik wel bij het kraton en waterpaleis terecht kom. Vast wel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley