Sjongejongejonge

sommige mensen leren het echt nooit…

Vanmorgen was ik behoorlijk bijtijds uit de veren, klaar om er een efficiente dag van te maken vandaag. En een van de dingen die ik toch wel graag wilde was onder andere een massage. Niet zo houtje-touwtje, maar zoeen waarddoor je lichaam meteen weer in het gareel getrokken wordt. Even goed gezocht naar een serieuze plek en meteen een fiks pakket geboekt. Eind van de middag had ik aangegeven, prima, of ik er 12:00 kon zijn. Naja, ook goed. Tijd genoeg om even langs het waterpaleis te gaan. Maar voor ik daarheen ging heb ik nog even gekletst en plannen doorgenomen met wat hostelgenootjes. En ontbeten bij het black forest cafe (waar ik ook avondeten van had laten komen met een enorm succes). Ja, en dan is het ineens al tijd voor de massage nog voor ik maar zelfs in de richting van het paleis was geweest. Met in mijn achterhoofd nog steeds dat ik dan daarna wel zou gaan.

De massage was echt top. Reflexologie, het vocht eruit, scrubben, heerlijk. En het is gewoon lekker om weg te dromen. Alleen zijn het dan niet zozeer alleen maar dagdromen, maar ook echt bewustwordingen. Vooral ook over wat ik zelf wil vs wat de wereld wil en verwacht en hoe die te combineren zijn. En dat de tijd dan omvliegt zeg, niet normaal.

Wat wel een domper was is dat mijn pasje niet pakte en ik te weinig cash bij had want ik zou met pasje betalen… En dan begint de reeks tegenslag. Paypal stuurt geen verificatie, wallet pakt niet, en dan barst de regen ZO hard los dat het een uur duurt voor je er doorheen kunt. Samen met iemand naar de pinautomaat die dan het geld meeneemt. Top geregeld hoor, maar zo’n ABN-pasje gaat ook niet overal in. De 2e deed het uiteindelijk. En daar was ik zo blij mee dat ik meteen het geld opborg en haar betaalde en me toen realiseerde dat er ook nog een essentiele actie nodig was als “ haal je pasje weer uit de automaat” . En dat was dus te laat. Opgegeten het pasje. Het jochie dat bij er aan het werk was sprak geen woord engels, maar via translate kon hij nog wel vertellen dat ik gewoon moest wachten. Het kwam allemaal wel. Nou, er kwam dus helemaal niets meer dus dat pasje is gewoon vernietigd. Niets meer tegen te doen. Serieus. Zo zonder de ritalinnetjes merk ik weer wel heel goed waar ik ze voor nodig heb.

Uit puur balen heb ik toen geen grab meer genomen naar het hostel maar ben ik gaan lopen. Even de boosheid eruit. Nou en regen, prima, is het des te sneller weer over. Werkte top hoor. Geen paleis meer gezien natuurlijk, het was intussen al laat ook. Maar een uurtje lopen valt mee. Toen maps echter na bijna een uur nog steeds vond dat ik een uur moest heb ik besloten toch maar te grab verder te gaan. In eerste instantie was er niet eens iemand beschikbaar maar dat ging snel genoeg alsnog wel. En een wederom prima ritje later was ik dan weer in het hostel terug. Warme douche, heeeeeeeel erg lekker eten, en dan even schrijven. Intussen kennis gemaakt met weer nieuwe mensen, en een tour geboekt voor morgenochtend naar de zonsopkomst bij de Borobudur en de Merapi.

En weet je, ik vind het echt heel jammer dat ik maar 4 dagen hier ben. Ik vind Jogja echt een ontzettend gave stad en ik merk dat ik hier graag langer had gebleven. Dusdanig dat ik toch maar ga kijken of ik mijn doorreis iets kan verschuiven of dat ik hier straks nog extra dagen heen kom misschien. Ik ben hier gewoon nog niet klaar. Maar overmorgen vertrek ik alweer. Jammer hoor. Hoewel nieuwe plaatsen ook weer nieuwe dingen te bieden hebben. Misschien ben ik wel te oud aan het worden voor het snelle. Hoewel in Mexico 4 dagen steeds echt goed haalbaar was. Maar dat was allemaal ook veel makkelijker aanloopbaar en te combineren met tours.

Waar ik trouwens ook wel even hardop om heb gelachen: er komen weleens ineens (ogenschijnlijk) random nederlandse woorden voorbij hier. Alleen “istimewa” naar de Souburgse electroboer, nee. Die had ik niet echt verwacht. Ik had echt altijd de overtuiging dat het zeeuws was voor “is dat me wat”, maar het is gewoon Indonesisch voor “speciaal”. Het is ook echt niet dat ik niet weet dat de Molukse community in Souburg echt groot is ofzo. Nooit bij stilgestaan…

Maar goed. over 5 uur vertrekt de tour, dus het is ontzettend tijd om te gaan slapen.

Tot morgen weer, met hopelijk wat spannender verhalen!